KNVB-scheidsrechter Jan Blaauw fluit regelmatig op zondag wedstrijden in het amateurvoetbal en geeft de lezers van Voetbal Gelderland met een knipoog een inkijkje in de belevenissen van een fluitende liefhebber.
1 juni 2025: Toernooi SV Halle
Een onvergetelijk voetbalweekend: afscheid na 45 jaar
Afgelopen weekend markeerde het einde van een indrukwekkend tijdperk: na 45 jaar heb ik afscheid genomen van mijn actieve voetbalcarrière. Een periode vol passie, vriendschap, strijd en plezier vond zijn slotstuk in een warm en memorabel weekend. Op zaterdag werd mijn afscheidswedstrijd gespeeld, een duel met symboliek en geschiedenis. De tegenstander: SCW, de fusieclub tussen Redichem, CHRC en RVW. Redichem de club waar het voor mij ooit allemaal begon. Als jongetje van 5 jaar oud.
De sfeer zat er al goed in voorafgaand aan de wedstrijd. In de groepsapp van Duno 35+, mijn huidige team, werd er gegrapt over “een hele wedstrijd voetballen”, iets wat tegenwoordig niet meer vanzelfsprekend is. Toch stond ik aan de aftrap, klaar om voor de laatste keer de lijnen van het veld te doorkruisen. Het werd een bijzondere middag. Na 85 minuten kreeg ik mijn publiekswissel, een emotioneel moment, na de wedstrijd een erehaag van medespelers en tegenstanders. Daar stond ik dan, in het middelpunt van de aandacht, dankbaar en voldaan.
Vanuit handen van de voorzitter ontving ik na afloop een klein maar waardevol aandenken. Een symbolisch gebaar, dat mijn verbondenheid met de club Duno, waar ik 25 van mijn 45 voetbaljaren heb doorgebracht, nog eens onderstreepte. De uitslag van de wedstrijd 2-7 in het voordeel van SCW – was bijzaak. Al begonnen we sterk met een 2-0 voorsprong, het laatste fluitsignaal bevestigde wat de meeste al vermoedden: het draaide deze dag niet om winnen of verliezen, maar om herinneringen en afscheid.
Na de wedstrijd werd het feest voortgezet met oud-voetballers en vrienden. De glazen werden gevuld, sterke verhalen uit het verleden vlogen over tafel en de zon maakte het plaatje compleet. Quote van de dag was wel: “Alle topsporters die stoppen die dijen altijd zo uit. Ik niet, zei ik, dat kan niet verder🤣🤣🍻👍”. Zoals altijd bij zonnig weer, had ik mezelf weer niet goed genoeg ingesmeerd. Het resultaat: zo rood als een kreeft kwam ik thuis. De dag werd afgesloten met wat eten en daarna snel het bed in – want zondag wachtte alweer de volgende voetbaltaak.
Vroeg uit de veren, want om 9:00 uur stond ik op het sportpark van SV Halle, klaar om het jaarlijkse dwarstoernooi te fluiten. Om 9:30 uur floot ik voor het begin van de eerste wedstrijd, en zo volgde er een dag vol voetbal, enthousiasme en sportieve strijd. Zoals altijd bij SV Halle was de organisatie dik in orde. De gastvrijheid viel direct op: eten en drinken stonden klaar voor vrijwilligers en scheidsrechters, de wedstrijdschema’s klopten tot op de minuut en iedereen wist wat hij moest doen. Het lijkt allemaal vanzelf te gaan, maar wie ooit een toernooi heeft georganiseerd weet: dat vergt planning, toewijding en heel veel inzet.
Gedurende de dag groeide het toernooi uit tot een feestelijke afsluiting van het seizoen. De wedstrijden werden sportief gespeeld en vlot geleid. Bij de prijsuitreiking klonk er luid applaus voor de winnaars, maar de echte overwinning zat ‘m in de lachende gezichten, het plezier op het veld en het saamhorigheidsgevoel langs de lijn. Daarna was er muziek en een gezellig samenzijn met spelers, vrijwilligers, toeschouwers en scheidsrechters. Om 16:00 uur was voor mij het moment daar om afscheid te nemen – niet alleen van het toernooi, maar van een intens, emotioneel en prachtig voetbalweekend.
Twee dagen die mij nog lang bij zullen blijven. Een weekend dat niet alleen het slotstuk vormde van mijn actieve voetbalcarrière, maar vooral liet zien hoeveel warmte, vriendschap en dankbaarheid er in het amateurvoetbal zit. Ik ben iedereen die een bijdrage heeft geleverd aan dit weekend oprecht dankbaar. Of het nu ging om het regelen van de afscheidswedstrijd, het fluiten van wedstrijden, het ophalen van herinneringen of gewoon er zijn – samen maakten jullie dit onvergetelijk!
45 jaar voetbal. 25 jaar bij Duno. Eindigen met een publiekswissel, een erehaag, een toernooi en een zonverbrande glimlach. Beter had ik het niet kunnen afsluiten.
Bedankt, allemaal en volgend seizoen zie ik jullie weer terug maar alleen nog als scheidsrechter niet meer als voetballer. ⚽️🍻🔆👍