Een alles of niets wedstrijd, dat was het tegen Oeken. Het werd, heel zuur, niets. De eerste vijf minuten schoot Uni uit de startblokken. Snel een bevrijdende 1-0 maken, dat was het devies. Oeken liet al gauw merken vooral te willen strijden en te hopen op óf een snelle uitbraak, óf een standaardsituatie. Uni kreeg sporadisch wat mogelijkheden, maar niet echt grote kansen.
Oeken kreeg na een halfuur spelen een vrije trap, die knap werd ingekopt bij de tweede paal: 0-1. Precies datgene waarvoor gevreesd werd, namelijk standaardsituaties, kwam dus uit. Uni zette daarna wederom aan, en een vrije trap en schot van Marwan Baktit volgde, helaas zonder resultaat.
Op het goedgevulde en zonnige sportcentrum ontspon zich na rust een spelbeeld waar Uni niet goed mee om kon gaan. Oeken groef zich logischerwijs in om de o zo kostbare drie punten veilig te stellen. Uni ontbreekt het aan de finesse om zo’n muur te doorbreken. Kansen kwamen er wel, daar niet van, maar telkens ontbrak of de scherpte of werd de aanval goed onderbroken door de werkelijk altijd aardige tegenstander Oeken. Illustratief voor de wedstrijd: Een geweldige volley van Job Coenen, die zijn laatste thuiswedstrijd hoopte te spelen, werd prachtig gepakt door de keeper van Oeken.
Het zat gewoon ook niet mee, zo eerlijk moeten we zijn. De tijd tikte door, en de goed fluitende scheidsrechter uit Holten maakte er een eind aan. Ontsteltenis. Het leek wel een beetje op Roma tegen Feyenoord. Dan denk je ook vooraf: Feyenoord kan maar op één manier verliezen en dat is met een stomme, knullige 1-0 nederlaag. Precies dat was het ook van Uni tegen Oeken, want gezien het spelbeeld was een punt natuurlijk meer dan terecht geweest.
Doordat Waalstad ook won staat Uni nu op een nacompetitieplek, een absoluut horroscenario. Komende week wacht titelkandidaat Zutphen, dat kampioen kan worden als Dieren punten laat liggen. De bijnaam van Uni is Houduni VV, wellicht is er een stunt mogelijk.